Net als 46 procent van de inwoners, is Guido Vaganée eigenlijk een ‘inwijkeling’. Want de burgemeester van Bonheiden is geboren en opgegroeid in Mechelen. Daar zette hij de eerste stappen in de politiek, eerst bij de Volksunie-jongeren, later bij N-VA. ‘Het Vlaams bewustzijn heb ik voornamelijk van mijn grootvader meegekregen’, zegt Guido. ‘Ik was 16 toen ik me bij de Volksunie-jongeren aansloot. Ik zat er ook in het bestuur maar mijn werk was meestal achter de schermen.’
Tien jaar geleden begon hij in Bonheiden samen met zijn vrouw Christ’l Cottenie met de plaatselijke N-VA-afdeling. ‘Samen in de politiek zitten, heeft zijn voordelen’, zegt Guido. ‘Christ’l is provincieraadslid, heeft ook een drukke agenda en vindt net als ik een uitlaatklep in de muziek. We zijn dus veel samen weg.’
‘Tegenwoordig zien we elkaar zelfs vaker dan toen ik nog in de privé-sector werkte. Ik heb gewerkt als district manager bij Telenet, 15 jaar een eigen zaak gehad en mijn laatste functie was accountmanager bij Samsung. Die jobs hebben mij veel geleerd voor mijn huidige ambt. Zeker de Koreanen zijn heel sterk in het betrekken van hun mensen bij het bedrijf. Als je je gewaardeerd weet, wil je die kilometer verder lopen als het nodig is’, legt hij uit. ‘Die sfeer moet er ook zijn op het gemeentehuis en bij alle inwoners.’
Deur altijd open
‘De deur staat hier altijd open, mijnheer de burgemeester is niet thuis, Guido wel. De officiële burgervader uit de oude tijd bestaat volgens mij niet meer. Je moet met je voeten op de grond staan en voeling houden met iedereen. Elke dag komt ik te voet naar het gemeentehuis, telkens via een andere route en doe ik een klapke met de mensen. Ik voel mij niet te goed om achter de toog te helpen of op de ladder te staan. En verder ben ik ervan overtuigd dat communiceren de sleutel is voor alles. Zelfs als het minder goed nieuws is. Net dan is het belangrijk dat de mensen weten wat er aan de hand is. Die overtuiging lijkt dus te werken.’
Guido Vaganée is een sociaal beest, zelfs als hij zich niet politiek had geëngageerd, dan nog zou hij maar weinig thuis zijn. Zijn grote uitlaatklep is muziek, nog iets wat binnen de familie Vaganée (zijn broer is de bekende jazz-muzikant Frank Vaganée, nvdr.) altijd centraal heeft gestaan. ‘Ik probeer mijn agenda zo aan te passen dat ik geen repetities hoef te missen’, vertelt hij. ‘Zondagvoormiddag hoorn bij de Sint-Katharinavrienden in Sint-Katelijne-Waver, maandagavond bij de Koninklijke Muziekvereniging Bonheiden en dinsdagavond bij de big band van het conservatorium in Mechelen. Bij die twee laatste speel ik trombone. Muziek is de meest universele taal die er bestaat en dat maakt het zo mooi. Samen die emotie en die passie overbrengen zonder iets te zeggen, is gewoon fantastisch. Wij zijn elk jaar gastgezin voor het folklorefestival. Telkens vragen we of we muzikanten bij ons mogen laten logeren. Dat heeft al fantastische avonden gegeven waar we allemaal samen zijn beginnen spelen.’
Als het lukt, geniet de burgemeester van een uitstap met Christ’l en de zes kinderen. ‘Laatst in de kerstvakantie bijvoorbeeld hebben we een huisje gehuurd in de Ardennen, daar kan ik heel erg van genieten’, zegt Guido. ‘Maar het moet vooraf altijd goed gepland worden want ook de kinderen hebben een drukke agenda. Allemaal zijn ze wel ergens in een vereniging of bij een organisatie actief. Het zal in de genen zitten zeker.’